Prije dolaska Osmanlija u Malu Aziju jedno turkmenistansko pleme,
nastanjeno između Aralskog jezera i Pamirske visoravni, krenulo je
koncem trinaestog stoljeća prema jugu, od straha pred hordama Džingis
Kana, nastanilo se na području Anadolije, Kurdistana (sjevernog Iraka i
Perzije) i stvorilo kraljevinu koja se održala nekoliko stotina godina.
Bio je to sultanat plemena Akkoyunlu(Aq Qoyunlu).
Iz te familije historija bilježi više sultana, od kojih je najpoznatiji
Uzun Hasan, čiji poklon, po ljepoti i čistoći jedinsdtveni veliki
smaragd, do dana današeg krasi Duždovu riznicu u Veneciji. On je vodio
ratove sa sultanom Mehmed el-Fatihom, osvajačem Bosne.
Bio je oženjen
Katarinom Despinom Komnen (Theodora Megale Komnene/ Despina Khatun), šćerkom vizantijskog cara, koja je bila
četvrta princeza vizantijskog imperatora, udata na dvor Akkoyunlu.
Akkoyunlu su stolovali u Egilu, Diyarbakiru ii Mardinu.
Sultan Selim Javuz, godine 1518. osvoji zemlje Akkoyunlua i pripoji ih
svome carstvu, a familiju Akkoyunlu progna u grad Čangra, ali u
prijateljstvu dade posljednjem vladaru Isfendijar begu svoju šćer za
ženu. Isfendijer beg je, dakle, bio sin Sultana Akkoyunlua i vizantijske
princeze, a muž šćerke slavnog sultana Selima.
Njegov sin, Kara
Osman-han oko 1550. godine bio je poslan u Bosnu kao vojni zapovjednik, a
neki kažu namjesnik, Bosne. On je u sebi pomiješao krv triju u to
vrijeme najmoćnijih dinastija, kao i nekoliko arapskih, s kojima su se
Akkoyunli ženili. Nastanio se u Borijama, na Zagorju, gdje je napravljen
prvi Odžak Čengića, čije se ime s vremenom od Čengrlić pretvorilo u
Čengić, a Akkoyunlu otpalo. Imao je tri sina, od kojih potiču svi
bosanski Čengići. Kara Osman-han je u svome grbu imao devet jabuka.
Svaka od njih predstavljala je jednu vladalačku familiju njegovih pređa.
Na kulama bega Čengića, iz još neispitanih razloga, stajali su grbovi
na kojima su različiti brojevi jabuka. Čengići s Miljevine i Rataja
imali su tri jabuke u svom grbu.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen